10 Μαρτίου 2010

Σκέψεις κι αναπάντητα ερωτηματικά...


Γιατί οι άνθρωποι βρίσκουν συνεχώς δικαιολογίες για να είναι χάλια?
Γιατί οταν το καταφέρνουν προσπαθούν να το ξεπεράσουν οσο πιο ανώδυνα γίνετε και ξεχνούν πως προσπάθησαν με κάθε μέσο να το καταφέρουν?
Γιατί δεν ζούν και αυτήν την στιγμή οπως όλες τις άλλες?

Μήπως απλά ο άνθρωπος φοβάται να νιώσει?Όμως αν τελικά ξεπεράσει τους φόβους του και αποφασίσει να νιώσει, γιατί βάζει όρια λογικής και πρέπει σε κατι που απλά δεν μπορεί να μπεί σε όρια οπως είναι τα συναισθήματα?Στο κάτω-κάτω ποιός μπορεί να κρίνει τι είναι σωστό και τι όχι?

Η απάντηση βρίσκεται μέσα σου...Μέσα σ'αυτό το κρύο και φοβισμένο σώμα σου κρύβεις μια τόσο φλογερή ψυχή που αντέχει πολύ περισσότερα απ'όσα τολμάς να νιώσεις....Και όλο αυτο γιατί φοβάσαι...Τον πόνο?Την θλίψη?Τον έρωτα ή την αγάπη που τόσο καιρό ψάχνεις να βρείς ενω όταν σε πλησιάσει χάνεσαι?

Μάλλον όλα αυτα....και τίποτα απ'αυτά.....Όνειρεύεσαι!Γιατί όλα οσα ζείς είναι ενα όνειρο που,για καλή ή κακή σου τύχη, βλέπουν δισεκατομύρια ατομα μαζί σου....Ξέρεις πως ανα πάσα στιγμή μπορεί να ξυπνήσεις και να είσαι νεκρός όμως εσύ βάζεις τα δυνατά σου για να κάνεις το όνειρο εφιάλτη...Να νιώσεις επαναστάτης σε ένα όνειρο οπου για σένα όλοι είναι χαρούμενοι “ζώντας” και κυνήγώντας την μίζερη ζωή τους....Ξεχνάς όμως πως για σένα πάντα η επανάσταση ήταν ο έρωτας!
Συνεχίζεις όμως να τον φοβάσαι και κλαψουρίζεις σαν μωρό όταν το νιώθεις μέσα σου, να σου τρυπάει την σάρκα και να ματώνεις προσπαθώντας να το εξωτερικεύσεις...

Σε νιώθει?Μπορεί κανένας να νιώσει μαζί σου και να σε καταλάβει χωρις κάν να σου μιλήσει?Ή μήπως τελικά οι λέξεις δεν είναι αυτο που ζητάς....?Μια ματιά σου δένει την ψυχή και κάνει κόμπο το στόμα σου...Αργοπεθαίνεις και τότε νιώθεις πόσο σημαντική ειναι για σένα η ζωή σου....Νιώθεις το σώμα σου να μήν ανταποκρίνεται και το στόμα σου ξερό απο την παγωνιά της ψυχής σου...Ξεκίνησες με όνειρα και φιλοδοξίες,με σκέψεις για ένα καλύτερο αύριο και τελικά ξέχασες να ζήσεις το σήμερα....Η μοναδική σου σωτηρία?Δεν υπάρχει σωτηρία για σένα πια....Τουλάχιστον στο μυαλό σου....”ΣΤΑΜΑΤΑ,ΤΙ ΠΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ???”...σου φωνάζουν διάφορες φωνές της συνείδησής σου...και όλα αλλάζουν....με ένα μόνο χάδι της...με ένα μονάχα φιλί της....

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Me so horny me love you long time.

Well, not really.
Ωραίο είναι, σου έχω πεί και κατ'ινδίαν την αποψη μου επι του συγκεκριμένου, δέν χρειάζεται να τις λέω και εδώ :P

the_one_in_her_own_world είπε...

ehm...

milas gia fovo sta synais8hmata enw esy o idios ta fovasai.

dn mporeis na krineis kanenan pou to kanei ayto gti dn krineis ton idio sou ton eayto.

ok...isws dn to egrapses me stoxo na krineis kapoia atoma pou fovountai na niwsoun.alla ayto kaneis,tous parotryneis na niwsoun,enw esy o idios apexeis.

apo kapoia pou exei niwsei kai niw8ei enas stixos pou parousiazei ton mono apodekto fovo...:

me kaneis na tremw apo fovo mh se xasw kai se kseperasw.

Take care

x